مقدمه
وقتی دراتاق نشیمن خانه مان با فاصله اندکی ازیک تلویزیون HDTV شیک و زیبا
لم داده ایم و فیلمی را بر روی صفحه نمایش کوچک یک لپ تاپ تماشا می کنیم
وضعیت مان به شکل دردآوری مضحک و خنده داراست!این، وضعیتی است که ما
معمولاً وقتی یک فیلم یا یک شوی تلویزیونی را دانلود می کنیم دچار آن می
شویم.
همین وضعیت در مورد دیدن آخرین عکسهای دیجیتال دوستان و اعضای خانواده مان
نیز مصداق دارد. ما کماکان از صفحه نمایش 15 اینچی لپ تاپ استفاده می کنیم
در حالی که تلویزیون بزرگ و صفحه عریض مان بلااستفاده مانده است. این
موضوع در مورد آخرین ارائه PowerPoint ی که اخیراً ایجاد کرده ایم نیز
صادق است. آیا تماشای همه اینها با استفاده از صفحه نمایش پلاسمایی که بر
روی دیوار نصب شده است هزار بار بهتر نیست؟
دلایل متعددی برای اتصال کامپیوترها به تلویزیون ها وجود دارد خصوصاً حالا
که تلویزیون های HDTV بسیار رایج و استفاده از آن ها فراگیر شده است.
هرچیزی،از فیلم و عکس گرفته تا ارائه های دیجیتال، برای نمایش بر روی
صفحات نمایش بزرگ ساخته شده است.
کامپیوترهای شخصی اولیه از تلویزیونها به عنوان صفحه نمایش استفاده می
کردند اما پیشرفت تکنولوژی گرافیک کامپیوتری و افزایش کیفیت تصاویر
دیجیتال باعث شد تا دیگر تلویزیون ها برای نمایش این تصاویر مناسب
نباشند.مانیتورهای امروزی و مدرن در مقایسه با تلویزیون های عادی از
قابلیت نمایش تصاویر، با رزولوشن بسیار بالاتر برخوردار هستند. مانیتور
کامپیوتر می تواند پیکسل های زیادتری را در مقایسه با یک تلویزیون عادی
نمایش دهد.
حتی امروز نیز اگر قصد داشته باشید از کامپیوترهای خود به عنوان یک پخش
کننده DVD استفاده کنید اتصال یک کامپیوتر به یک تلویزیون عادی(SDTV )
امری است
124که اهمیت زیادی دارد. اگر سعی کنید از یک تلویزیون SDTV به عنوان
یک مانیتور استفاده کنید تطبیق کامپیوتر دسک تاپ و تصویر آن بر روی صفحه
تلویزیون کار بسیار دشواری خواهد بود.
اما با ظهور تلویزیون های با کیفیت و روزولوشن بالا نظیر LCDهای صفحه صفحه
تخت، پلاسما، LCoS و DLP حالا تلویزیون ها به مانیتورهای بسیار باکیفیتی
تبدیل شده اند. در واقع تولید کنندگان media center های مبتنی بر پی سی
سعی می کنند به این هدف دست پیدا کنند. بخش فنی قضیه در این است که دقیقاً
چه نوع تلویزیونی با چه نوع کامپیوتری کار می کند و چگونه باید همه اینها
را به هم متصل کرد. برای آگاهی از این موضوع ها، ادامه این مقاله را دنبال
کنید.
رزولوشن صفحه نمایش و Aspect Ratio
بسیاری از افراد با مفهوم رزولوشن صفحه نمایش آشنا هستند. رزولوشن، عبارت
است از این که مانیتور کامپیوتر یا صفحه نمایش تلویزیون شما چه تعداد
پیکسل را در هر زمان می تواند نمایش دهد. تلویزیون قدیمی CRT شما می تواند
در حدود 300000 پیکسل را نمایش دهد. جدیدترین HDTV ها قادر هستند بیش از
دو میلیون پیکسل را نمایش دهند. با وجود پیکسل های بیشتر، تصویر با جزئیات
بیشتری رندر می شود. این موضوع دقیقاً تفاوت بین کشیدن یک پرتره با یک قلم
موی باریک و یک قلم موی پهن است.
روش استاندارد طبقه بندی رزولوشن تلویزیون،استفاده از اعدادی مثل
1080i،480i،720p و 1080p است. هرچه این عدد بزرگتر باشد، رزولوشن تصویر
نیز بهتر خواهد بود. " i" و " p" کوچک، نشان دهنده interlaced،progressive
scanهستند و به چگونگی روشی که تصویر بر روی صفحه نمایش رندر می شود اشاره
می کند. نرخ های Refresh در تلویزیون ها و مانیتور کامپیوترها با هرتز
اندازه گیری می شوند. یک نرخ refresh برابر با 60 بار در ثانیه معادل 60
hertz است. یک تلویزیون interlaced-scan ، نیمی از تصویر روی صفحه نمایش
را 60 بار در ثانیه refresh می کند. این تلویزیون، ابتدا خطوط افقی زوج و
سپس خطوط افقی فرد را refresh می کند. نتیجه این است که کل تصویر،درهر
ثانیه 30 بار refresh می شود.
در یک تلویزیون progressive scan، کل صفحه در هر ثانیه 60 بار refresh می
شود. نتیجه این است که تلویزیون های progressive scan در هنگام تماشای
مسابقات ورزشی یا سایر تصاویر ویدیوئی که از تحرک زیادی برخوردار هستند
تصویر بسیار بهتری را به نمایش می گذارند. تمام مانیتورها، از نوع
progressive scan هستند. برخی از آن ها حتی دارای نرخ های نوسازی بیشتر از
60 باردر ثانیه هستند. به همین دلیل است که SDTV های interlaced به عنوان
مانیتور کامپیوترهای قدیمی مورد استفاده قرار می گیرند. وقتی شما به
پیمایش تصویرمی پردازید، تصویر نمی تواند برای نمایش مناسب اتفاقاتی که بر
روی صفحه رخ می دهد با سرعت مناسب نوسازی شود. در نتیجه شما چشمک هایی را
در تصویر مشاهده می کنید.
رزولوشن امرمهمی است اما در عین حال باید aspect ratio( نسبت عرض به
ارتفاع تصویر) را نیز در نظر بگیرید. هدف شما در زمان اتصال تلویزیون به
یک مانیتور این است که کل تصویر را در داخل محدوده صفحه نمایش تلویزیون
قرار دهید. SDTV ها از نسبت 4:3، نسبت عرض صفحه به ارتفاع آن، استفاده می
کنند. این نسبت برای HDTV ها معادل 16:9 است. در حالی که اغلب مانیتور
کامپیوترها از چنین نسبت هایی پشتیبانی می کنند( نه همه آن ها) ممکن است
کامپیوتر شما از رزولوشن های بسیار متفاوتی با aspect rationهای متفاوت
پشتیبانی نماید.
درواقع،کامپیوتر شما، aspect ratio را به شما نمی گوید بلکه اطلاعات
رزولوشن را در اختیار شما می گذارد. اندازه افقی x همچنین رایج ترین روش
برای مشخص نمودن رزولوشن مانیتور کامپیوترها است. رزولوشن تیپیکال برخی از
مانیتورها معادل 800x600وx1024،640x480
،768 است.اگر شما رزولوشن مانیتور خود را نمی دانید، می توانید با مراجعه
به سایت whatismysceenresolution . com ازآن آگاهی پیدا کنید. اگر به
اینترنت دسترسی ندارید و از یک کامپیوتر مبتنی بر ویندوز استفاده می کنید،
بر روی دسک تاپ کلیک راست کنید و گزینه Preferences را انتخاب نمائید.
سپس، سر برگ Settings را انتخاب کنید. در کامپیوترهای مکینتاش به System
Preferences بروید و بر روی Displays کلیک کنید.
نکته کلیدی، پیدا کردن بهترین رزولوشنی است که با aspect ratio تلویزیون
سازگارباشد. این کار ممکن است به اندازه ای که به نظر می رسد دشوار نباشد.
سیستم عامل های مدرن معمولاً می توانند Aspect Ratio مانیتورهای متصل به
کامپیوتر را به طور اتوماتیک تنظیم و سازگارکنند. اگر کامپیوتر شما این
کار را انجام نمی دهد می توانید به طور دستی تنظیمات را در قسمت
preferences کامپیوترتان انجام دهید.
اما به غیراز تنظیم Aspect Ratio و رزولوشن،مسائل دیگری هم هست که هنگام
اتصال کامپیوتر به تلویزیون باید انجام دهید. شما هنوز هم باید اطلاعات را
از کامپیوتر به تلویزیون منتقل کنید. به منظور انجام این کار، ما باید
موضوع مربوط به کابل های انتقال را حل کنیم.
کابل های تلویزیون به کامپیوتر
تعداد زیادی از انواع کابل هایی که یک کامپیوتر را به تلویزیون متصل می
کنند در بازار وجود دارد. شما باید در مورد انواع این کابل ها و نوع مناسب
آن اطلاعاتی داشته باشید. ابتدا باید نوع خروجی های audio/video کامپیوتر
خود را مشخص کنید و پس از آن ورودی های audio/video تلویزیون را نیز معلوم
کنید. اگر خوش شانس باشید، این دو با هم کاملاً تطابق خواهند داشت. اما
بسته به نوع تجهیزاتی که در اختیار دارید ممکن است نیاز به اندکی کار
خلاقانه داشته باشید.
ابتدا، اجازه دهید در مورد نوع کابل هایی که برای اتصال یک کامپیوتر به یک
تلویزیون SDTV عادی مورد استفاده قرار می گیرد صحبت کنیم. رایج ترین ورودی
ویدئو در یک تلویزیون SDTV ، ورودی و composite S-Video و component video
است. بر روی کامپیوترها، رایج ترین خروجی ویدئو، S-video است. بر روی یک
دسک تاپ، شما یک پایه 9 پینی S-video را در کارت گرافیکی و درست در نزدیکی
جایی که مانیتور خود را به کامپیوتر متصل می کنید مشاهده می نمائید.
برخی از لپ تاپ هایی که از سیستم عامل ویندوز استفاده می کنند در عین حال
دارای خروجی های S-Video هستند اما اغلب آنها دارای پایه های 15 پینی VGA
برای اتصال مانیتورهای بیرونی هستند. خوشبختانه،یافتن آداپتورها و کابل
های مخصوصی که دارای کانکتورهای VGA در یک طرف و کانکتورهای S-Video در
سمت دیگرهستند کار ساده ای است. اپل نیز مجموعه وسیعی از آداپتورها را
برای اتصال دسک تاپ ها و لپ تاپهای مکینتاش به S-video یا پایه composite
موجود بر روی تلویزیون های SDTV به فروش می رساند.
حتی اگریک تلویزیون قدیمی هم داشته باشید که فقط کابل های ویدئویی
کواکسیال را قبول می کند(کابل تک پینی که معمولاً برای تلویزیون های کابلی
و اتصالات ماهواره ای مورد استفاده قرار می گیرد)، می توانید از چیزی به
نام RF connector box که می تواند خروجی S-video یا ورودی VGA را به خروجی
کواکسیال تبدیل کند استفاده نمائید.
برای اتصال یک کامپیوتر به یک HDTV نیز همین داستان مصداق دارد. رایج ترین
ورودی های HDTV عبارتند از DVI، component video و HDMI . اگر کارت
گرافیکی شما فاقد یکی از این خروجی ها باشد، در نتیجه باید یک converter
box یا یک آداپتور مخصوص خریداری کنید. به عنوان مثال، اگر کامپیوتر شما
فقط دارای یک پایه VGA باشد و تلویزیون HDTV شما تنها HDMI را قبول کند،
نیاز به خرید یک جعبه کوچک دارید که سیگنال را برای شما تبدیل کند.
اتصال های بی سیم
Apple TV، یک وسیله کوچک است که به شما اجازه می دهد کامپیوتر مکینتاش یا
PC خود را به طور بی سیم به تلویزیون تان متصل کنید. درحالی که شما می
توانید از این وسیله برای تماشای تلویزیون و شوهای تلویزیونی از طریق
iTunes و مرور کتابخانه های عکس های دیجیتال استفاده کنید، نمی توانید از
آن به عنوان یک کامپیوتر عادی بهره بگیرید. اگر شما در مورد پخش محتوای با
کیفیت بالا از کامپیوتر به HDTV خود جدی و مصر هستید، باید کارت گرافیکی
خود را ارتقاء دهید و از کارتی استفاده کنید که دارای خروجی HDMI یا DVI
باشد. اکثر لپ تاپ های جدید اپل به همراه خروجی ویدئویی Mini DisplayPort
که به سادگی به ورودی های DVI یا HDMI یک HDTV متصل می شود عرضه می گردند.
تمام این کابل هایی که به آن ها اشاره کردیم، کابل های فقط ویدئویی هستند.
این بدان معنا است که شما به کابل های متفاوتی برای صدا نیاز دارید. ساده
ترین راه حل ، اتصال اسپیکرکامپیوتر به پایه هدفون یا audio-out کارت صوتی
است. اگر می خواهید از اسپیکرهای توکار تلویزیون استفاده کنید، باید یک
کابل stereo mini- plug-to-RCA یک و هشت دهم اینچی بخرید.
برای برخورداری از بهترین صدای ممکن، شما باید بر روی خرید یک کارت صدا
برای کامپیوترتان که دارای خروجی اپتیکال یا دیجیتال کواکسیال باشد سرمایه
گذاری کنید. این کانکتورها، سیگنال های دیجیتال با کیفیت بالا را با
استفاده از کابل هایی که می توانند مستقیماً به سینمای خانگی شما متصل
شوند حمل می کنند.
حتی اگرکابل های مناسب را در اختیار داشته باشید و مطالبی را که در مورد
رزولوشن گفتیم به خوبی فرا گرفته باشید، ممکن است هنوز هم در اتصال
کامپیوتر به تلویزیون با اشکال مواجه شدید. در بخش بعدی این مقاله، ما به
نکاتی در مورد عیب یابی و رفع این اشکالات می پردازیم.
عیب یابی اتصال کامپیوتر به تلویزیون
بیشتر DVDهای با کیفیت بالا و همچنین محتوای قابل دانلود، با استفاده از
یک تکنولوژی محافظتی به نام HDCP(Digital Content Protocol) در مقابل کپی
شدن محافظت می شوند. این بدان معنا است که هر قطعه از تجهیزاتی که شما
برای پخش محتوای HD استفاده می کنید،ازکامپیوتر گرفته تا کابل HDTV
تلویزیون، باید HDCP-enabled باشند. اگر نتوانید محتوای HD را از طریق
کامپیوتر پخش کنید، در نتیجه کارت گرافیکی شما ممکن است با HDCP سازگار
نباشد.
بزرگ ترین مشکلی که در اتصال کامپیوتر به تلویزیون وجود دارد این است که
کامپیوترها و تلویزیون ها، دارای رزولوشن مشترک و مشابه نیستند، به عنوان
مثال، نزدیک ترین چیز به رزولوشن 1280 x 720(720p28) یک HDTV، حالتی در
مانیتوراست که 1280 x 960(XGA) نام دارد که همان گونه که مشاهده می کنید
کاملاً با هم مطابقت ندارند. یا نزدیک ترین چیز به رزولوشن 1920x
1080(1080p) حالتی در مانیتور است که 1920x 1200(WUXGA) نام دارد که باز
هم کاملاً با هم مطابقت ندارند.
نتیجه دراغلب موارد، چیزی است که به آن overscan گفته می شود. در این حالت
تصویر کاملی که در مانیتور نمایش داده می شود به طور کامل بر روی صفحه
تلویزیون نمایش داده نمی شود و جای نمی گیرد. Overscan، یکی از بزرگ ترین
مشکلات موجود در تلویزیون های SDTV که رزولوشن عادی آنها بسیار کمتر از
رزولوشن صفحه نمایش شما است به شمار می رود.اگر قصد دارید از یک SDTV به
عنوان مانیتور استفاده کنید، باید رزولوشن صفحه را به 800x600 کاهش دهید.
در HDTVها نیز مشکل Overscan وجود دارد اما معمولاً بیرونی ترین لبه
تصویرکامپیوتر برای تطبیق با آنها بریده می شود.یک مشکل بزرگ تر در HDTV
ها زمانی بروز می کند که تلویزیون از نمایش سیگنالی که با رزولوشن محلی آن
تطبیق نمی کند خودداری می نماید.
خوشبختانه،اغلب HDTVها از قابلیت مقیاس کردن سیگنال های ورودی به منظور
تطابق رزولوشن محلی خود برخوردار هستند. این کار یا از طریق upconverting
سیگنال های دارای رزولوشن پائین تر به منظور ایجاد رزولوشن بالاتر و
رساندن آن به HD و یا از طریق downconverting سیگنال های دارای رزولوشن
بالاتر برای نمایش گرهای با رزولوشن پائین تر انجام می گیرد. این کار زیاد
هم عالی نیست، اما برای اغلب افرادی که به طور اتفاقی و هر از گاهی
تلویزیون تماشا می کنند افت کیفیت تصویر زیاد محسوس نیست.
در موارد نادر، HDTV نمی تواند سیگنال ارسال شده توسط کامپیوتر شما را
تشخیص دهد. وقتی شما یک صفحه نمایش بیرونی را به کامپیوترتان متصل می
کنید، اغلب کارتهای گرافیکی به طور اتوماتیک سعی می کنند با رزولوشن صفحه
نمایش تطبیق پیدا کنند. اگراین کار انجام نگیرد، شما احتمالاً نیازبه
تغییر رزولوشن با استفاده از یک نرم افزار ثالث خواهید داشت.
دو برنامه وجود دارد که به بهترین شکل ممکن مشکلات اتصال بین یک کامپیوتر
و یک تلویزیون را برطرف می کند. PowerStrip برای ویندوز و DisplayConfigX
برای مکینتاش. هر دوی این برنامه ها به شما اجازه می دهند رزولوشن کارت
گرافیک کامپیوتر خود را دقیقاً با رزولوشن محلی تلویزیون تطبیق داده و
تنظیم کنید. اگر رزولوشن HDTV شما 1080p است، می توانید با استفاده از یکی
از این برنامه ها، رزولوشن کامپیوترتان را به 1920x1080 تغییر دهید، حتی
اگر قبلاً چنین گزینه ای را در اختیار نداشتید.
از افزایش نرخ Refresh کارت گرافیکی پرهیز کنید مگراینکه دارای یک HDTV
120 هرتزی باشید. اگر سیگنالی را با نرخ refresh بیشتر از 60 هرتز به یک
HDTV عادی ارسال کنید، باعث خرابی تلویزیون می شوید.منبع:نشریه بزرگراه رایانه،شماره
منبع
خیلی زیاد بود ، میتونیتی خلاصه کنی .